donderdag 19 februari 2015

Van rollercoaster naar onbewoond eiland



"Hoe laten we de boot hier netjes achter?"

Een vraag die ons afgelopen twee maanden niet heeft los gelaten. Het was pittig. Iedere dag een nieuwe uitdaging en geen oplossing. Een emotionele achtbaan waar geen einde aan leek te komen. Op het moment dat we de douane in Nederland uitlopen kunnen we het pas echt geloven: "We zijn weer thuis!"

Zonder boot. Zonder huis. Op een kwart van onze droomreis. Dat doet pijn. We hadden nog zo veel willen ontdekken met onze Windover! Het is een troost dat de boot nu voor iemand anders een droom is, die werkelijkheid wordt. Veel mensen hebben met ons meegeleefd tijdens en na het ongeluk. Bedankt voor alle steun, hulp, het meenemen van zoveel van onze spullen en de vele gezellige avonden! 

In Nederland vliegen de dagen voorbij. Bijpraten, herpakken en bellen met instanties. Binnen een ruime week verandert onze omgeving van droogte en harde wind in Kaapverdië, naar vrieskou en sneeuw in Nederland en vervolgens in de klamme hitte van de jungle in Panama. De Tagwild ligt popelend te wachten en neemt ons mee door de sluizen van het Panama kanaal. Niet veel later liggen we voor anker voor een onbewoond eiland in de Pacific. Palmen, jungle, wit zand en een vers gepelde kokosnoot. De denderende rollercoaster komt langzaam tot stilstand. 

Achter de sluizen ligt onze boot, een moeilijke tijd en mooie herinneringen. De nasleep van het ongeluk is er nog, in praktische regelzaken, maar ook in het verdriet wat nu pas komt. Het gaat hand in hand met deze fantastische kans om alsnog de Pacific te zien. Ons hoofd leeg maken van zorgen en weer ruimte hebben om te genieten. Vanuit hier kunnen we weer verder. Komende maanden zullen we als bemanning van de Tagwild onze reis vervolgen. 

Meer over de Tagwild en de crew in onze volgende post!


De tocht door het Panama kanaal kun je hieronder bekijken:

6 opmerkingen:

  1. Een emotionele rollercoaster zal het inderdaad zijn, jullie worden keihard heen-en-weer geslingerd tussen geluk en angst en verdriet en ongeloof. Het is fantastisch dat jullie mee kunnen op de catamaran en nu op de Pacific zijn. Als jullie terug naar NL waren gegaan, ben ik ben bang dat de rollercoaster een hele poos zou zijn gestopt ergens op het laagste punt! Op de Pacific however, is er een reële kans dat hij heerlijk hoog blijft. Ik vind jullie kanjers en hoop dat jullie een onwijs mooie tijd gaan hebben daar (en ik hoop op regelmatige posts). Groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. willemijn roelofs20 februari 2015 om 18:52

    Wat fijn dat jullie nu toch de reis kunnen vervolgen. Na zo'n zware tijd hoop ik dat het genieten wordt. Wens jullie een fantastische reis toe. Groetjes van Willemijn. De moeder van Eric v.d. Volonte.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie beelden! Vergeet niet ons op de hoogte te blijven houden van jullie bijzondere avontuur. Ik bewonder jullie om jullie doorzettingsvermogen. Enjoy! Liefs, Erika

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat jullie ons weer op de hoogte houden met jullie blog. Dit hebben we gemist, maar was heel begrijpelijk. Gelukkig zijn we vorige week door Harry en Helma op de hoogte gebracht van jullie nieuwe plannen.
    We wensen jullie uiteraard heel veel succes, plezier en rust in jullie koppie op dit avontuur aan te gaan. Blijf genieten van deze reis en van elkaar! Respect voor al jullie kracht en doorzettingsvermogen. Liefs en groetjes Henri en Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel veel succes en vooral plezier op jullie nieuwe reis! Jullie zijn en blijven toppers! Ook nu blijven we jullie volgen en kijken reikhalzend uit naar het vervolg van de blog. Blijf voorzichtig en geniet vooral van elkaar en het mooie dat jullie ongetwijfeld onderweg zullen tegenkomen. XXXX Harry, Helma en Romy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. zo leuk om te weten dat jullie weer onderweg zijn! wij denken vaak aan jullie an de spinnakerboom is nog steds onderweg naar Nederland voor een nieuwe windover! groetjes Anna en Maarten

    BeantwoordenVerwijderen