Snippers

Verspreid over de boot liggen meerdere stukjes blog. Bulletpoints over ons leven aan boord, het feit dat we al enige tijd geen kakkerlak meer hebben gezien, anekdotes van verschillende momenten en de ongekende vriendelijkheid van de Portugezen.

(...) iets over de wind. Die komt uit de tegenovergestelde richting van wat "normaal" is in deze tijd van het jaar. Over 10 dagen voor anker hebben we nog iets staan, dat we elkaar dan nog steeds niet zat zijn! Of is dat te cheasy? Daarnaast is het leuk om, na onze vorige blog, nu de kant van het reizen te laten zien waar we zo van genieten. Anders beginnen jullie je nog zorgen te maken. 

(...) Obrigada, Obrigado! We zijn nog niet eerder in een land geweest, waar de mensen zo vriendelijk zijn, terwijl we slechts één woord van hun taal spreken. De onbekende "ois" en "shj" klanken toveren onze handen en voeten naar buiten. Zo zijn we toch in gesprek of we nu in de winkel, op straat of bij de bakker zijn. En het resulteert in een gratis film, veel kleine koffietjes en twee keer een onverwachte lift!

(...) Porto en Lissabon, 'weekendje weg' locaties bij uitstek voor veel Nederlanders, merken we als de gezinnen, jaarclubs en verliefde stelletjes elkaar op iedere straathoek passeren. Ook wij doen mee en hoppen over de bruggen en steile straten, waarbij we in aantrekkelijke barretjes belanden om tussen de locals "caffè" te drinken, we eten verse vis, gaan uitgebreid lunchen en drinken koude biertjes op het terras. Hmmm... hoe lekker kan het leven zijn? Het herinnert ons weer even aan ons "vorige" yuppenbestaan.

(...) gewapend met een foto van zijn beste coupe gaat Menno een Portugees kapperszaakje binnen. Twee kapsters zijn luid pratend twee klanten een 'coupje kleiner' aan het maken. Nog net voor sluitingstijd is Menno aan de beurt. Luid roddelend over 'ene Patricia' wordt Menno, onder veel handgebaren en af en toe de schaar wegsmijtend, geknipt. Een beetje beduusd stapt hij met een kapsel dat als twee druppels water op de foto lijkt het zaakje weer uit.

(...) nemen we plaats in de grote zaal. Voor ons een jury van Portugese bruin gebrande gezichten getooid met blonde lokken of grijzende slapen. We verstaan er niets van maar kunnen concluderen uit de begeleidende foto's dat ze iets vertellen over de surfgeschiedenis van Peniche. Ze praten zo geanimeerd dat we aan onze stoel gekluisterd blijven zitten. Ze geven elkaar al schouderkloppend wisselend het woord en maken voortdurend grappen waar het complete Portugese publiek om dubbel ligt. Zo natuurlijk presenteren? Nog niet vaak gezien!

(...) de beginselen van het 'dolce far niente', voor anker, niet weten welke dag het is, slenteren, surfen, sporten, WiFi bij de Mc Donald's, Zweedse balletjes bij de IKEA, lezen, film kijken, uitzoeken waar we heen gaan met tegenwind, boodschappen doen, koken, gastvrij ontvangen worden door de Volonté op hun boot, wassen bij een 24uur shopje, reizen met ons varende huis, vrij om te gaan en staan waar we willen, als het weer het toe laat, komen we samen op de mooiste plekjes... :)!

Meer foto's ter illustratie zijn te vinden op onze Windoversea facebookpage.

Windsurfen Lagoa de Albufeira

Kiten op Lagoa de Albufeira

Dagje kiten op Lagoa de Albufeira, nabij Sesimbra

Perspectief

             

Vanuit welk perspectief je kijkt, bepaalt de manier waarop je het ziet. We merken dat de plaatjes de we in ons hoofd hebben, bepalen hoe we iedere dag op de boot ervaren.

Met het overwinningsgevoel van de oversteek van Biscaje zijn we aangekomen in een nieuw hoofdstuk van onze reis. Opkruisend door de mist en vissersbootjes ontwijkend vangen we net een glimp op van de beruchte kaap de Finisterre. Onze eerste tijd in Spanje met een fleechetrui bij een kacheltje op de boot? Dat hadden we niet verwacht. We zien uit naar de prachtige eilanden van het natuurpark Ciès, waar we heen kunnen zodra onze vergunning om te ankeren binnen is. Tot in de late uurtjes borrelend met Nederlandse boten, die soortgelijke reisplannen hebben, blijkt dat we niet de enige zijn. Als de zon stralend terug keert, verandert de grauwe omgeving in een prachtige ankerbaai. Al surfend, lezend en wandelend langs het strand is de mist snel vergeten, maar laat ons niet met rust. Net als de vele toeristen en andere boten, waarmee zelfs het natuurpark Ciès volstroomt. We motoren ons een weg door het hoogseizoen. Wind om te zeilen blijft uit en we missen gek genoeg het gevoel van vrijheid en avontuur waarvoor we op reis zijn gegaan. Het is soms een hele kunst om al onze verwachtingen los te laten en gewoon te genieten van het moment en de omgeving!

Onze wens voor avontuur vinden we terug in het Portugese Porto. We liggen in de rivier van deze prachtige stad en met laag water stroomt niet alleen afval rond onze boot, maar brengt ook een ongenodigde gast aan boord. Dan bedoelen we niet de vriendin van Marielle die een dag eerder gezellig met ons mee zeilt en waarmee we met haar jaarclub Porto's port proeven. Maar degene die na onze eerste gedachte "is het een sprinkhaan?", toch echt een kakkerlak blijkt te zijn.

We verwijderen al sinds vertrek uit Nederland het verpakkingsmateriaal van onze inkopen, doen het eten in plastic bakjes en onze schoenen in een bak op dek. Toch hebben we kakkerlakken op de boot. We hadden dit pas later verwacht. "Zou iedereen ons nu vies vinden? Waar hebben we dit aan verdiend?", denken we als we er 's nachts boven ons bed recht één aankijken. Ons kakkerlakkenavontuur beheerst ons doen en laten. Ons veilige mooigemaakte huis geeft nu overal jeuk en een onwelkom gevoel. Na al dit gezwelg in zelfmedelijden is het tijd voor actie! 

We houden grote schoonmaak. Met iedere centimeter die we uitkammen en opnieuw inruimen komt er weer ruimte in ons hoofd voor andere dingen. De paar die we zien roeien we uit. Nu hopen dat ze nog geen eitjes hebben gelegd in de onbereikbare gaten en kieren van de boot. Op een zeilersblog lezen we: "Ik had gedacht met smetvrees geen kakkerlakken aan boord te krijgen... Nu tijdens het koken sla ik er gewoon een dood en ga ik weer door." Over perspectief gesproken…