donderdag 9 juni 2016

Een nieuwe koers

We zijn al weer bijna een half jaar terug in Nederland… terug, maar ook nog steeds een beetje onderweg. Ik ben weer gewend aan de luxe van een warme douche, spullen en eten in overvloed. Maar voor het weer kijk ik naar de wolken, refereer ik in dagelijkse gesprekken aan de reis, maak ik me druk om plastic in de zee en heb ik nog steeds geen internet op mijn telefoon. Voor me staan een paar verhuisdozen, die ik 2,5 jaar geleden heb ingepakt. Stond ik er toen bij stil, dat ik die weer uit zou pakken?

Tijdens de reis hebben we allebei nagedacht en gedroomd over een leven in Nederland. Nu is de tijd om het in de praktijk te brengen. Twee en een half jaar lang bepaalden we samen onze koers, tijdens het voorbereiden, het navigeren van dag tot dag en het vervolgstuk naar Nieuw-Zeeland. Nu we terug zijn, gaan er ook weer andere handen naar dat roer. Het zet ons aan het puzzelen en aan het sturen, samen en ieder op onze eigen manier.

We puzzelen en puzzelen, terwijl we sommige stukjes nog niet hebben en andere constant wisselen. Gaan we voor de eerste de beste baan en brood op de plank? Weer een eigen huis? Of blijven we ons hart volgen en op zoek naar werk wat ons écht goed past? Blijven we genieten en dromen?

We hebben het niet altijd zelf in de hand en het is vaak wachten… Na twee maanden puzzelen in Mindélo en een half jaar op een eilandje over het water turen, zou je verwachten dat we dat wachten wel onder de knie hebben. Toch zijn we ongeduldig, we willen graag door en iets nieuws creëren!

Gelukkig zijn we wel steeds beter geworden in het vullen van die ‘tussentijd’. Van hele dagen vacatures kijken worden we niet blij, maar het mooie van zo’n tijd reizen is, dat je merkt dat werk je niet als mens definieert... dat je nog zo veel meer bent! Een dag met een stralende zon gaat als vanzelf, een koude grijze regenachtige dag kost meer moeite, dan worden die azuurblauwe foto’s ineens weer heel verleidelijk…! Maar met mountainbike, hardloopschoenen en surfplank komen die momenten weer in balans. Ons geluk ligt nu hier in Nederland. We genieten van het wonen bij Menno’s ouders, het buiten zijn, ik van het koken en Menno van het knutselen aan een mini-bootje. 

En dan ineens… vallen de eerste puzzelstukjes op zijn plek...! Daar zitten we weer met zijn tweeën, te klussen aan een paar stoeltjes, die we op een rommelmarkt hebben gekocht. Het doet me denken aan het voorbereiden van onze reis. Het doel is nu wellicht kleiner, maar we genieten er niet minder van!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten